Historia parafii

Projekt przewidywał przekazanie przez miasto archidiecezji wspomnianego placu oraz budynku przy ul. Warszawskiej 50 w zamian za plac kościelny należący do parafii katedralnej przy ul. Świętokrzyskiej.

Tytuł kościoła i parafii był następstwem peregrynacji figury Matki Bożej Fatimskiej w archidiecezji białostockiej w dniach 16-23 marca 1996 r. Potrzebę świątyni pod tym wezwaniem, jako wotum wdzięczności, zasugerowała Rada Kapłańska Archidiecezji Białostockiej.

Plac pod budowę kościoła poświęcił 13 września 1999 r. i pierwszą Mszę św. odprawił abp Stanisław Szymecki, który w dwa tygodnie później, 28 września 1999 r., wystawił dokument, mocą którego erygował parafię Matki Boskiej Fatimskiej, której terytorium wydzielono z parafii katedralnej.

Pierwszym proboszczem został mianowany ks. Jan Grecki. Natychmiast rozpoczął on budowę kościoła według projektu inż. arch. Andrzeja Nowakowskiego. Prace postępowały w błyskawicznym tempie tak, że już 25 grudnia 1999 r. w kaplicy urządzonej w dolnej części kościoła odprawiono pierwszą Mszę św. - pasterkę. Kamień węgielny górnego kościoła poświęcił abp Wojciech Ziemba 13 maja 2002 r. Prace budowlane trwały do 2011 r., jednocześnie rozpoczęto budowę plebanii, którą 13 października 2003 r. poświęcił abp Wojciech Ziemba. Dnia 22 października 2011 r. świątynię poświęcił abp Edward Ozorowski.

Nadal trwały prace nad wyposażeniem wnętrza. W 2011 r. zamontowano 17-głosowe organy, które zostały uruchomione i poświęcone 20 grudnia tego roku. Zainstalowano też ogrzewanie. Bryła kościoła nawiązuje do form romańskich. Wnętrze w nurcie ekspresyjno-dekoracyjnym poprzez kryształowe sklepienie odwołuje się do gotyku i modernizmu kościoła św. Rocha w Białymstoku.

Ołtarz z białego marmuru kararyjskiego, stacje Drogi Krzyżowej, chrzcielnica i szereg innych elementów wystroju świątyni wykonano według projektu Tomasza Czajkowskiego i Michała Jackowskiego.