Izajasz będąc świadkiem objawienia się Boga uświadamia swoją grzeszność: Biada mi! Jestem zgubiony! Wszak jestem mężem o nieczystych wargach i mieszkam pośród ludu o nieczystych wargach, a oczy moje oglądały Króla, Pana Zastępów! (Iz 6, 5). Jeden z serafinów dotyka jego warg węglem wziętym z ołtarza i tym symbolicznym gestem uwalnia go od grzechu. Jednocześnie wobec Boga szukającego osoby gotowej pełnić misję prorocką, Izajasz okazuje pełną gotowość i dyspozycyjność: Oto ja, poślij mnie (Iz 6,8). 

Także apostoł Piotr słysząc słowa: Wypłyń na głębię i zarzućcie sieci na połów (Łk 5, 5) okazuje pełne zaufanie Jezusowi. Czyni tak mimo bezskutecznych nocnych wysiłków swoich i jego towarzyszy Jakuba i Jana. Widząc obfitość połowu wyznaje z pokorą: Odejdź ode mnie, Panie, bo jestem człowiek grzeszny (Łk 5, 8). Jezus natomiast wypowiada słowa: Nie bój się, odtąd ludzi będziesz łowił (Łk 5, 10). Na zaproszenie Jezusa wszyscy trzej odpowiedzieli pozytywnie: zostawili wszystko i poszli za Nim (Łk 5, 11)

Apostoł Paweł, w dzisiejszym drugim czytaniu, wśród świadków zmartwychwstania na końcu wymienia siebie. Czyni to z wielką pokorą, wyznając, że doświadczył łaski miłosierdzia: Jestem bowiem najmniejszy ze wszystkich apostołów i niegodzien zwać się apostołem, bo prześladowałem Kościół Boży. Lecz za łaską Boga jestem tym, czym jestem, a dana mi łaska Jego nie okazała się daremna (1 Kor 15, 9-10).

Izajasz, Piotr i Paweł doświadczywszy miłosierdzia Bożego, będą odtąd głosić miłosierdzie Boże wypełniając misję prorocką i apostolską.

Prawda o miłosierdziu Bożym w szczególny sposób znajduje swój głęboki rezonans w czasach współczesnych. Jakkolwiek ma ona swoje głębokie korzenie biblijne, to staje się jeszcze bardziej bliska współczesnemu człowiekowi za przyczyną św. Faustyny i bł. Michała Sopoćki.

W najbliższą sobotę 15 lutego 2025 r. przypada 50. rocznica narodzin dla nieba bł. Ks. Michała Sopoćki. Ten wielki Apostoł Miłosierdzia Bożego znaczną część swojego życia poświęcił dziełu formacji do kapłaństwa w Seminarium Duchownym, najpierw w Wilnie, a następnie w Białymstoku. W jego osobie również splatają się tajemnica powołania z tajemnicą Bożego miłosierdzia. Cieszymy się, że bł. Michał Sopoćko tak mocno związany z białostockim Seminarium Duchownym pozostaje dzisiaj naszym Orędownikiem i wzorem do naśladowania dla alumnów formujących się tymże Seminarium, dla wychowawców i księży profesorów W niedzielę 16 lutego br. w białostockim Sanktuarium Miłosierdzia Bożego chcemy Bogu podziękować za dar Jego miłosierdzia i za dar bł. Michała Sopoćki.

Nasze Seminarium Duchowne przeżywa w tym roku jubileusz 80-lecia działalności w Białymstoku. To również powód do dziękowania Panu Bogu. Chociaż liczba alumnów w ciągu ostatnich lat bardzo mocno zmalała, dziękujemy Panu Bogu za każdego z naszych studentów. Z ufnością prosimy, aby Bóg dotykał łaską miłosierdzia młodych ludzi i budził w ich sercach pragnienie służby w kapłaństwie. Nasza modlitwa to najważniejszy przejaw troski o dzieło powołań w Kościele. Bardzo za nią Wam wszystkim, kochani, dziękuję i jednocześnie bardzo proszę, aby w tej modlitwie nie ustawać.

W piątek 21 lutego br. nasi dwaj najstarsi alumni, diakoni, sfinalizują swoje sześcioletnie studia egzaminem magisterskim na UKSW w Warszawie. W ten sposób zakończą również swoją formację w Seminarium. Przez najbliższe tygodnie będą posługiwać w parafiach i tam bezpośrednio przygotowywać się do święceń kapłańskich, które są zaplanowane na dzień 24 maja 2025 roku.

W najbliższą niedzielę (16 lutego) lub następną (23 lutego) ofiary zbierane na tacę w parafiach naszej archidiecezji będą przeznaczone na potrzeby naszego Seminarium. Już teraz składam wszystkim Darczyńcom serdeczne podziękowanie za złożone ofiary. Zapewniam o naszej wdzięczności modlitewnej. W każdy wtorek jest sprawowana Msza święta w intencji wszystkich naszych Darczyńców. Niech Pan Bóg hojnie błogosławi wszystkim, którzy duchowo i materialnie troszczą się o białostockie Seminarium Duchowne.

Ks. dr Marian Strankowski, Rektor AWSD w Białymstoku