Drogie Siostry i Drodzy Bracia,

dzisiejszy fragment Ewangelii opowiada o cudzie uzdrowienia niewidomego żebraka Bartymeusza. Na plan pierwszy wysuwa się wielka wiara Bartymeusza.  Będąc niewidomym mocno ufał, że Jezus może go uleczyć. Był bardzo zdeterminowany w swoich prośbach i błaganiach. Nie ustawał mimo, że wielu wokół próbowało go uciszyć. Jezus przywracając mu wzrok powiedział: Idź, twoja wiara cię uzdrowiła (Mk 10, 52).

Św. Marek Ewangelista przeciwstawia wiarę ślepca Bartymeusza ślepocie uczniów, którzy nie potrafią przyjąć głoszonej przez Jezusa misji Mesjasza naznaczonej cierpieniem. Nie rozumieją zapowiedzi Jego męki i krzyża. Przeciwnie Bartymeusz, jest symbolem prawdziwego ucznia Jezusa. Świadczy o tym gest zrzucenia płaszcza jako znaku pozostawienia wszystkiego, co przeszkadza w pójściu za Jezusem. Tylko człowiek, który opuści wszystko dla Jezusa, będzie w stanie za Nim pójść, nawet drogą krzyża. Ewangelista kończy opis, że Bartymeusz po spotkaniu z Jezusem: natychmiast przejrzał i szedł za Nim drogą (Mk 10, 52).

Opuszczenie dotychczasowego sposobu życia i pójście za Jezusem to doświadczenie każdej osoby powołanej do kapłaństwa i życia zakonnego. Powołanie jest łaską Bożą. Jest – jak mówił  św. Jan Paweł II – darem i tajemnicą. Autor Listu do Hebrajczyków, o czym słyszymy w dzisiejszym drugim czytaniu, mówi: Każdy bowiem arcykapłan z ludzi brany, dla ludzi bywa ustanawiany w sprawach odnoszących się do Boga, aby składał dary i ofiary za grzechy (Hbr 5, 1). I nikt sam sobie nie bierze tej godności, lecz tylko ten, kto jest powołany przez Boga jak Aaron (Hbr 5, 4). Słowa te przypominają zasadniczą prawdę, że kapłani pochodzą z naszych rodzin i są tacy, jakie są nasze rodziny. Modląc się o powołania kapłańskie chcemy także modlić się za nasze rodziny, aby były święte i tworzyły klimat sprzyjający budzeniu się powołań do kapłaństwa.

Kapłaństwo nie jest indywidualną sprawą osoby powołanej. Jakkolwiek realizuje się ono w intymnej relacji osoby powołanej do Boga, zawsze odnosi się do wspólnoty Kościoła i jest darem dla Ludu Bożego. Bardzo zwięźle i trafnie  oddaje tę prawdę zdanie, że każdy kapłan jest powołany ex hominibus et pro hominibus (z ludu i dla ludu).

Powyższe słowa uświadamiają nam naszą wspólną odpowiedzialność za budzenie i kształtowanie powołań do kapłaństwa. Staramy się to czynić w naszym Archidiecezjalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Białymstoku. Miesiąc temu rozpoczęliśmy nowy 80. rok pracy formacyjnej. W ciągu tego czasu było wiele wydarzeń radosnych i smutnych.

W dniu 12 października br. przeżywaliśmy dzień wspólnej modlitwy z Gronem Przyjaciół Seminarium Duchownego w Białymstoku. Tego dnia dowiedzieliśmy się o nagłej i niespodziewanej śmierci abp. Edwarda Ozorowskiego. Jako wspólnota seminaryjna pożegnaliśmy śp. Abp. Edwarda, wieloletniego Rektora Seminarium, wykładowcę i wychowawcę wielu pokoleń kapłanów. Modlimy się o dar życia wiecznego dla śp. Abp. Edwarda.

Tradycyjnie miesiąc październik jest czasem zbiórki płodów ziemi w parafiach wiejskich. Doświadczyliśmy w tym czasie wielkiej hojności serca mieszkańców wsi. Bardzo serdecznie dziękuję za złożone dary wszystkim, którzy byli w to dzieło zaangażowani: Księżom Proboszczom, Sołtysom, osobom koordynującym zbiórkę i wszystkim ludziom dobrej woli za troskę o byt materialny naszego Seminarium. Dziękuję serdecznie za każdą modlitwę w intencji naszego Seminarium i proszę o nieustawanie w modlitwie o powołania.

Naszą wielką radością są dwaj nowi diakoni, którzy zostali wyświęceni wczoraj w Bazylice Katedralnej. Ufamy, że w maju przyszłego roku przyjmą święcenia prezbiteratu i będą z radością i miłością posługiwać dla Ludu Bożego.

Tradycyjnie w dniu 1 listopada (lub w niedzielę 3 listopada) w parafiach naszej archidiecezji ofiary zbierane na tacę będą przeznaczone na potrzeby naszego Seminarium.  W tych dniach przybędą do naszych parafii przedstawiciele Seminarium. Niestety, ze względów personalnych, nie jesteśmy w stanie  dotrzeć do wszystkich parafii. Już teraz dziękuję za ofiary składane na tacę na potrzeby naszego Seminarium. Zachęcam również do nabycia kalendarza seminaryjnego na rok 2025, który przy tej okazji będzie rozprowadzany. Zapewniam o naszej wdzięczności modlitewnej. W każdy wtorek w kaplicy seminaryjnej jest sprawowana Msza św. w intencji wszystkich naszych Darczyńców. Módlmy się za siebie nawzajem. Szczęść Boże.

Ks. dr Marian Strankowski

Rektor AWSD w Białymstoku