Jesteśmy świadkami z jak wielką determinacją  o swoją wolność walczy naród ukraiński. Wielu Ukraińców w imię wolności ojczyzny oddało swoje życie. Inni, w sposób militarny, ale nie tylko, podejmują systematyczną walkę z agresorem. Podziwiamy męstwo żołnierzy i zaangażowanie wszystkich, którzy na różne sposoby zabiegają o wolność Ukrainy. Modlimy się o wolność i pokój w Ukrainie.

 Temat ludzkiej wolności jest podejmowany często w Piśmie Świętym. W dzisiejszym pierwszym czytaniu słyszymy słowa Mędrca: Jeżeli zechcesz, zachowasz przykazania: a dochować wierności jest Jego upodobaniem. Położył przed tobą ogień i wodę, co zechcesz, po to wyciągniesz rękę. Przed ludźmi życie i śmierć, co ci się podoba, to będzie ci dane (Syr 15, 15-17).

Wolność jest jednak dla człowieka nie tylko darem i przywilejem. Św. Jan Paweł II wielokrotnie mówił, że wolność jest równocześnie darem i zadaniem. Każdy z nas w znacznej mierze kształtuje swoją wolność. Każdy z nas jest za swoją wolność odpowiedzialny. O wolności nauczał św. Jan Paweł II podczas IV pielgrzymki do ojczyzny w roku 1991. Papież wówczas przybył do Polski po raz czwarty, ale po raz pierwszy do wolnej ojczyzny. Jako program pielgrzymki obrał wówczas Dekalog. Dlaczego papież do Polaków, którzy dopiero co zasmakowali wolności, mówił o dziesięciu przykazaniach, o Dekalogu, który ma formę nakazów i zakazów? Ponieważ chciał przekazać bardzo ważną prawdę, że wolność jest wymagająca. Że, aby właściwie z niej skorzystać, trzeba ją oprzeć na solidnych fundamentach, na trwałych wartościach. Że wolność trzeba budować na Bogu i Jego przykazaniach. Że Boże przykazania nie ograniczają ludzkiej wolności, ale nadają jej właściwy kierunek i charakter. O takim rozumieniu wolności i przykazań słyszymy w dzisiejszym fragmencie Ewangelii. Pan Jezus nadaje Bożym przykazaniom jeszcze głębszy, duchowy wymiar. Ukazuje w ten sposób istotę ludzkiej wolności jako umiejętność wyboru dobra.

Wolność jest również rzeczywistością związaną z tajemnicą powołania kapłańskiego. Na zaproszenie Jezusa Chrystusa młody człowiek odpowiada w sposób wolny. Nikt go do tego nie zmusza. W dzisiejszym świecie, w którym panuje chaos aksjologiczny, gdzie wszechobecny pośpiech oraz liczne i różnorodne bodźce utrudniają refleksję nad życiem i wiarą,  często dla młodych ludzi wolność wiąże się nie tylko z pomyślnymi perspektywami, ale też z wewnętrznymi rozterkami, dylematami i obawami. Dotyczy to także osób powołanych. Stąd tak bardzo pilna, konieczna potrzeba zatrzymania się, wyciszenia i modlitwy, obecności sam na sam z Bogiem. Potrzeba zaufania Bogu, szczególnie w chwilach duchowych prób i kryzysów.

Nasza wspólnota seminaryjna przeżywa kolejny rok formacji. Najstarsi studenci (diakoni) w dniu 20 lutego br. finalizują swoje studia egzaminem magisterskim w UKSW w Warszawie. Od 27 lutego rozpoczną pracę duszpasterską w białostockich parafiach pozostając w tamtejszych wspólnotach do czasu przyjęcia święceń kapłańskich. Diakonów oraz wszystkich naszych alumnów chcemy otoczyć naszą systematyczną i serdeczną modlitwą.

Jesteśmy bardzo wdzięczni za stałą pomoc materialną wielu osób. Wierzymy, że hojność serca naszych Darczyńców pozwoli nadal naszemu Seminarium pełnić misję formowania przyszłych kapłanów.

W najbliższą niedzielę (19 lutego) lub następną (26 lutego) ofiary zbierane na tacę w parafiach naszej archidiecezji będą przeznaczone na potrzeby Seminarium. Już teraz składam wszystkim serdeczne podziękowanie za złożone ofiary oraz za modlitwę w intencji naszej wspólnoty seminaryjnej i o nowe powołania kapłańskie. Zapewniam o naszej wdzięczności modlitewnej. W każdy wtorek jest sprawowana Msza święta w intencji wszystkich naszych Darczyńców. Niech Pan Bóg hojnie błogosławi wszystkim, którzy duchowo i materialnie troszczą się o białostockie Seminarium Duchowne.

Ks. dr Marian Strankowski

Rektor AWSD w Białymstoku