Dzisiaj w liturgii przeżywamy uroczystość Najświętszej Trójcy. Jest to Misterium, czyli tajemnica, której ludzki umysł nie jest w stanie ogarnąć, pojąć. Uświadamiamy sobie, że przed Bogiem, przed Jego majestatem należy uklęknąć i oddać cześć. Prawda o Najświętszej Trójcy jest fundamentalna dla naszej wiary. Wyznajemy ją codziennie czyniąc znak Krzyża Świętego: W Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Ten gest czynimy wielokrotnie: przed modlitwą, przed posiłkiem, nauką, pracą, podróżą. Także codziennie oddajemy cześć Bogu słowami modlitwy: Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu. Jak była na początku, teraz i zawsze, i na wieki wieków. Amen. Oddając chwałę Bogu w Trójcy Świętej Jedynemu przypominamy sobie, że wszystko, cokolwiek czynimy, zaczynamy, przeżywamy i kończymy w Imię Boże.

      W dzisiejszej Ewangelii słyszymy słowa Jezusa skierowane do Nikodema: Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne (J 13, 16). Bóg jest miłością. Miłość jest imieniem Boga. Jakże radosne i pełne nadziei są te słowa. Bóg objawia się człowiekowi jako miłość. Jesteśmy w Kościele wszyscy powołani, aby prawdą o Bożej miłości żyć na co dzień i aby głosić ją innym. Zawiera się w tym istota misji Kościoła. Jest to również szczególne zadanie tych, którzy w Kościele na mocy sakramentu święceń posługują jako szafarze Bożych tajemnic. Bardzo cieszymy się, że do ich grona w sobotę 30 maja br. zostali włączeni trzej nowo wyświęceni księża - neoprezbiterzy, absolwenci Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku. W ubiegłą niedzielę sprawowali oni Msze św. prymicyjne w swoich rodzinnych parafiach, a we wtorek 2 czerwca otrzymali od Księdza Arcybiskupa dekrety posyłające ich do pracy duszpasterskiej. Święcenia kapłańskie to najbardziej podniosłe i wzruszające wydarzenie w życiu wspólnoty seminaryjnej, w życiu każdego księdza, jego rodziny oraz wspólnoty parafialnej. Tegoroczne święcenia były szczególnie wyczekiwanym momentem radości w atmosferze smutku i lęku wywołanego wciąż trwającą pandemią koronawirusa. Nasza wspólnota seminaryjna przeżyła czas swoistego rozproszenia. Ze względów bezpieczeństwa w połowie marca klerycy opuścili gmach seminarium i przebywali przez siedem tygodni w swoich domach rodzinnych. W dniu 3 maja powrócili do Seminarium, aby kontynuować formację. W dniu 8 maja br. wspólnie dziękowaliśmy Bogu za 75 lat działalności Seminarium Duchownego w Białymstoku. W codziennej modlitwie prosimy Boga o ustanie pandemii, polecamy wszystkich chorych i zmarłych, modlimy się za służbę medyczną, za rządzących i za wszystkich, którzy podejmują wysiłek, aby ograniczyć rozprzestrzenianie się epidemii.

          Wskutek trwającej pandemii nie odbyła się majowa zbiórka ofiar na tacę na potrzeby AWSD. Mając świadomość, że w obecnym czasie parafie przeżywają trudności materialne, ośmielam się jednak prosić o wsparcie naszego Seminarium podczas zbiórki w najbliższą niedzielę 14 czerwca 2020 roku. Ufam głęboko, że nasi Dobroczyńcy mają tak wielkie serce, że nie zapomną o Seminarium i będziemy mieli środki, aby dalej prowadzić dzieło formowania przyszłych kapłanów. Zasoby finansowe są potrzebne zarówno na bieżące codzienne wydatki, jak również na uruchomienie ośrodka formacji wstępnej dla tzw. roku propedeutycznego, który, jak ufamy, rozpocznie swoją działalność już od września. Za złożone ofiary składam serdeczne podziękowanie. Zapewniam również o naszej stałej modlitwie w intencji wszystkich naszych Darczyńców.

Ks. dr Marian Strankowski, Rektor AWSD w Białymstoku